Όταν ο πρίγκιπας Γουίλιαμ έκανε ανάσταση με τον... Κοέλιο.

Από τον Μιχάλη Λαγάνη.

Επιστρέφοντας από την Πασχαλινή κρασοκατάνυξη και με τη μουσική στη διαπασών, ώστε να αντισταθώ στα «διαβολικά χάδια» του Μορφέα αμφιταλαντευόμουν για το αντικείμενο του επόμενου «πονήματος» στο 3040glam.

Τα δύο κυρίαρχα θέματα στο μυαλό μου αφορούσαν το μεν πρώτο τον επικείμενο «γάμο του αιώνα» (29 Απριλίου, ανάμεσα στον Πρίγκιπα Γουίλιαμ και τη γλυκιά Κέιτ, την οποία ήδη τα αδηφάγα ΜΜΕ όχι μόνο στη Βρετανία αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο έχουν «βαφτίσει» νέα πριγκίπισσα Νταϊάνα, και το δε στη νύχτα της Ανάστασης στην Παναγιά των Βλαχερνών, στην Πόλη, όπου ο εκάστοτε Οικουμενικός Πατριάρχης ψάλλει στους ελάχιστους ορθόδοξους πιστούς το Χριστός Ανέστη..

Εκεί, το 626 μ. Χ εψάλη πρώτη φορά ο Ακάθιστος Ύμνος. Αμέσως μετά τη λήξη της πολιορκίας της Κωνσταντινούπολης από τους Αβαρούς, που αποδόθηκε στη λιτάνευση της εικόνας της Παναγίας στα υπερασπιζόμενα από ελάχιστους Βυζαντινούς πολεμιστές τείχη της πόλης, από τον Πατριάρχη Στέργιο. Ο κύριος όγκος του βυζαντινού στρατού είχε εκστρατεύσει υπό την καθοδήγηση του αυτοκράτορα Ηράκλειου στη Μ. Ασία, ώστε να φέρει πίσω στην Κωνσταντινούπολη τον Τίμιο Σταυρό.
Πολύ ενδιαφέροντα θέματα και τα δύο... Όμως, για το βασιλικό γάμο απομένουν ακόμα λίγες μέρες και πάρα πολλές πικάντικες λεπτομέρειες να συγκεντρώσουμε και να σας τις παραθέσουμε ολοκληρωμένες . Όσο για την Ανάσταση στην Πόλη , μπορεί να περιμένει στο αρχείο για ένα χρόνο, να ξανάρθει η σειρά της.

Νομίζω ό, τι προηγείται η αποκατάσταση του θιγμένου ανδρικού εγωισμού.. Ή μάλλον το απλό μάθημα «ανατομίας» που τόσο απλόχερα διδάχθηκα πρόσφατα και εξακολουθεί να μου ταλανίζει το κεφαλάκι..
Ας μπούμε λοιπόν στο ψητό.. Σε όλους μας έχει τύχει να επιδιώξουμε να αποκτήσουμε με κάθε μέσο και τρόπο το διακαές αντικείμενο του πόθου..
Ειδικά αν πρόκειται για μια γυναίκα, η οποία – σύμφωνα με τη δημόσια παραδοχή τρίτων - με το που σε κοιτάζει σου «πηγαίνει αίμα» ...
Μετά από αρκετό καιρό λοιπόν και με κατάλληλο χειρισμό καταφέρνεις να την πείσεις να βγείτε για έναν καφέ. Έναν φιλικό καφέ χωρίς υπονοούμενα, παρά μόνο κρυφές ελπίδες..
Οι οποίες γρήγορα «σβήνουν» αφού εκείνη είναι ξεκάθαρη, «κόβοντας το βήχα» σχεδόν από την αρχή της κουβέντας.

Ύστερα λοιπόν από την πρώτη ψυχρολουσία και αφού «θρηνήσεις βουβά» τον πληγωμένο ανδρικό εγωισμό σου, ο οποίος έχει υποστεί μια ανεπανάληπτη πανωλεθρία γυρνάς την κουβέντα στα προσωπικά και επαγγελματικά θέματα, για να κερδίσεις λίγο επιπλέον χρόνο μπας και στις καθυστερήσεις προλάβεις να κάνεις την ολική ανατροπή.

Τέτοιες ανατροπές όμως κάνει μόνο η Μάντσεστερ του Σερ Άλεξ. Και η ζωή απέχει πολύ από έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, έστω επιπέδου Τσάμπιονς Λιγκ.
Στο ενενηντάλεπτο λοιπόν η σεμνή τελετή έχει λάβει τέλος και εσύ ψάχνεις να βρεις το δρόμο για τα αποδυτήρια.. Απομένει βέβαια να υπογράψεις και το φύλλο αγώνα, που έρχεται συστημένο μ΄ ένα ξεκάθαρο μήνυμα στο FB .

Και ενώ σε αυτό το σημείο θα έπρεπε να επέμβει ο ανδρικός εγωισμός, να ξυπνήσουν τα πρωτόγονα ένστικτα του άνδρα κυρίαρχου και όλο περηφάνια να πεις ό, τι «υπάρχουν και αλλού πορτοκαλιές, που κάνουν πορτοκάλια» , εσύ μια μέρα μετά μπαίνεις στο προφίλ της και κοιτάς το κινητό σου, ελπίζοντας για μια φορά το σύμπαν να συνωμοτήσει υπέρ σου.... 

Αδιαφορώντας για το πως αυτός ο π... ο Κοέλιο έχει πάρει πολύ κόσμο στο λαιμό του.

Άλλωστε εσύ πέρασες εκπληκτικά εκείνο το απόγευμα, όχι ο Κoέλιο...

Be a Fan