Οι κατουρημένες ποδιές, η ανεργία και τα… παχύδερμα!

Από την Εύη Γιαρκιά.

Όταν προσπερνάς αδιάφορα το A.T.M., γνωρίζοντας ότι εδώ και τέσσερις μήνες έχει μέσα 3 ευρώ και 42 λεπτά.  Όταν έχεις δανειστεί από όποιον μιλάει ελληνικά, όταν οι φίλοι σου σε κερνάνε κάθε φορά τον καφέ, λέγοντάς σου ενθαρρυντικά λόγια τύπου,  «μην κάνεις έτσι θα αλλάξει η κατάσταση»… 

Πού ’σαι Θανάση…; Αφιερωμένο σε όλους αυτούς που, άθελα τους, μας σημάδεψαν και θα ζουν για πάντα στις καρδιές μας…

Από τον Μιχάλη Λαγάνη.

Πάνε χρόνια.. Πρέπει να ήταν Ιούλης μήνας …Η Αθήνα να «βράζει» στους 41  βαθμούς και εγώ πιτσιρικάς ακόμα,  να ανεβαίνω τις σκάλες του σταθμού του ΜΕΤΡΟ στην Εθνική Βιβλιοθήκη , που μερικούς μήνες πριν είχε μπει στη ζωή των κατοίκων της πρωτεύουσας, για να πάω στην Αυγή,  όπου έκανα το «αγροτικό μου»..

Αρχικά δεν τον είδα … Άκουσα όμως τους περαστικούς να φωνάζουν : - Γεια σου Θανάση.. !
- Γεια σας καλοί μου άνθρωποι..
- Τι κάνεις, Θανάση ;
- Τρέχω, σαν το Βέγγο !