Η ζωή είναι αλλού …..

Από τον Στάθη Πουρουτίδη.

Η ζωή είναι αλλού μου είπε πριν λίγες μέρες η καλή φίλη Κλεοπάτρα Πατλάκη (από τα καλύτερα παιδιά του χώρου). Μια φράση του Μίλαν Κούντερα. 

Ήταν  πραγματικά σαν να μου έδωσε ένα γερό χαστούκι. Ένα χαστούκι που πόνεσε την ψυχή μου. 

Από την ώρα που μου το είπε άρχισα να κάνω χιλιάδες σκέψεις ,ο εγκέφαλος άρχισε να καίγεται και εγώ εκεί να αναρωτιέμαι. Που είναι η ζωή;

Άρχισα λοιπόν να κάνω το δικό μου  ξεκαθάρισμα , να βρω το λόγο που αυτή η πρόταση με έκανε να ψάχνομαι . 

Η ζωή δεν είναι στην δουλειά που επέλεξα να κάνω ,μια δουλειά που δυστυχώς την έκανα ζωή μου και έδωσα πολλά. 

Η ζωή δεν είναι στο να κυνηγάς την κάθε μια σταρλέτα για να μπορέσεις να γεμίσεις ένα δεκάλεπτο μιας εκπομπής με μια συνέντευξη της. 

Η ζωή δεν είναι τα νευρά που σου προκαλεί η δουλεία, το καθημερινό άγχος για να τα προλάβεις όλα, η ζωή δεν είναι να πρέπει να είσαι κάλος με όλους, να είσαι υπόδειγμα, να είσαι επαγγελματίας ,να δίνεις πάντα το παρόν για τους άλλους , να σκέφτεσαι αν είναι καλά ο Γιάννης ο Κώστας και να μην βλέπεις εσένα που αιμορραγείς. 

Ναι μπορώ να πω ότι το καβάλησα , ψωνίστηκα ,νόμιζα ότι κάνω κάτι πολύ σημαντικό ,όμως ποσό χαζό είναι. 

Το χαζοκούτι και ο χαζό πούρου. 

Αυτό που ήθελα και θέλω είναι να χαμογελάω και  να κάνω τους άλλους να χαμογελούν. Το χιούμορ είναι η μεγαλύτερη περιουσία που έχω.

Σε μια περίοδο της ζωής μου που προσπαθώ να χτίσω πράγματα, που αρχίζω να με γνωρίζω ξανά , δεν μπορώ τα μέτρια και τα άχρωμα. Θέλω ουσία σε όλα ,θέλω τη ζωή που ναι, είναι αλλού. Η ζωή είναι στα απλά , στα μικρά, στα ασήμαντα που τα απαξιώνουμε. Ζωή δεν είναι να αγχώνεσαι για το κάθε τι , για το αν θα βρεις γκόμενα-γκόμενο, για το αν θα σηκωθείς στις έξι και όχι στις έξι και πέντε ή τον αν θα πάρεις  μισθό με πολλά μηδενικά …..

Ζωή είναι ένα χαμόγελο από την μανά , ένα κοίταγμα από τον πατερά, ζωή είναι να αναγνωρίσεις –να θαυμάσεις έναν μικρό ηρώα διπλά σου, ζωή είναι να κάνεις τα θέλω σου πράξη , τώρα και όχι αύριο. Το αύριο είναι πραγματικά αβέβαιο.

Κάθομαι και σκέφτομαι, ποσό άφησα να περάσουν από διπλά, γιατί απλά ήμουν θεατής , ένας θεατής με χιλιάδες φόβους και ενδοιασμούς, με αμέτρητα όχι , ένας θεατής που ούτε καν απολάμβανε το έργο που έβλεπε. Όμως ήρθε η στιγμή που όλα καταστραφήκαν , μέσα σ ένα βράδυ έμαθα τι πάει να πει δεν είμαστε τίποτα, ένα βράδυ που έχει χαραχτεί μέσα μου και με πονάει , με πονάει και θα με πονάει για πάντα.

Αρρώστησα , κοιμόμουν και ξύπναγα με μια μόνο σκέψη, μην χτυπήσει το τηλέφωνο και μου πουν κάτι άσχημο, μην φύγει και χιλιάδες γιατί σε έμενα. Ποσό εγωιστής φάνηκα για ακόμη μια φορά , θα μου πεις ήθελες να φύγει , όχι θα σου πω αλλά δεν μπορούσα να αντέξω τον πόνο, φοβόμουν , όπως και τώρα φοβάμαι ,πάντα φοβόμουν , πάντα από μικρό παιδί, δεν μπορούσα το σκοτάδι, την αρρώστια , την μοναξιά, τον θάνατο και τώρα ακόμα φοβάμαι, όμως αν μπορώ να το πω φοβάμαι κάπως αλλιώς.

Είδα να αλλάζω, άλλαξα πολύ ,σε άλλα προς το καλό και σε άλλα προς το κακό, αλλά ειλικρινά δεν με νοιάζει. Πλέον δεν με νοιάζει, κουράστηκα να με νοιάζει, κουράστηκα να πρέπει για όλα…..

Η διάγνωση μια κρίση πανικού – κρίση άγχους , έντονο σωματοποιημένο άγχος. 

Ποσό γαμημένο είναι αυτό το άγχος. 

Πόσο θα ήθελα να το δολοφονούσα , να το ξεκοίλιαζα, να γινόμουν φονιάς. 

Σε μισώ τόσο ,τόσο που δεν μπορείς να φανταστείς.

(Ο όρος Άγχος προέρχεται από το ρήμα άγχη, που στην αρχαία ελληνική γλώσσα σημαίνει σφίγγω ή πνίγω. Το άγχος είναι ένα δυσάρεστο συναίσθημα, που εμφανίζεται σε καταστάσεις που το άτομο βρίσκεται σε κίνδυνο ή αντιμετωπίζει ένα πρόβλημα, γενικότερα όταν έρχεται αντιμέτωπος με μία δύσκολη κατάσταση. Το άγχος μπορεί να έχει ψυχογενή προέλευση ή μπορεί να είναι συνέπεια σωματικής πάθησης.

Κάθε άτομο έχει ένα ορισμένο βαθμό άγχους, ο οποίος θεωρείται φυσιολογικός κάτω από ορισμένες περιστάσεις. Σε κάποιες άλλες όμως περιπτώσεις αυξημένου άγχους, προξενεί κακό και συντελεί στο να υπολειτουργεί το άτομο στις δραστηριότητες του και στο να επηρεάζεται αρνητικά η υγεία του. 

Να πω ένα ευχαριστώ και στην Κωνσταντίνα Αράπογλου που μου έδωσε και αυτή έμπνευση με το υπέροχο κείμενο της στο 

http://www.mediart.gr/arapoglou/599-arapoglou-konstantina-stress )

Το χαστούκι όμως με πονάει ακόμα , σκέφτομαι , ποσό σκέφτομαι….. Είμαι εγώ που περνώ σε άλλες αναζητήσεις , σε αλλά θέλω , σε άλλους προορισμούς. Κάποτε είχα πει σε έναν γνωστό μου « η ζωή είναι ένα ταξίδι , που το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να γεμίσουμε τις βαλίτσες μας με εμπειρίες». Ειλικρινά δεν το πίστευα τότε , το είπα για να τον στηρίξω ,πάντα θέλω να στηρίζω τους άλλους , έμενα πάλι άστα.

Βαρέθηκα να είμαι κάλος, βαρέθηκα να εξαρτώνται όλοι από έμενα, να ζητάνε από εμένα και εγώ να μην θέλω τίποτα. Είναι ένα από τα θέλω μου , τα θέλω μου που τώρα αρχίζω να βάζω μπροστά. Τα όρια τα βάζεις μόνο σου. Είναι ωραίο τελικά να τα ξεπερνάς αρκεί να το τολμάς και να το θες ….. εσύ.

Χαμένα χρόνια, χαμένα όνειρα. Η ψυχολογία λένε παίζει σημαντικό ρολό στον άνθρωπο και ναι μπορώ να πω πως ναι. Όμως κάνεις δεν την έχει. Θυμάμαι έντονα πριν από καιρό που πήγα να κάνω συνέντευξη ένα ζευγάρι τυφλών ,μια μέρα με έντονη κρίση πανικού. Μπήκα στο αυτοκίνητο του συνεργείου , η ψυχολογία στον πάτο , κοίταζα συνέχεια έξω από το παράθυρο , δεν ήμουν εκεί, πάλι αυτό το άγχος μου είχε χτυπήσει την πόρτα. 

Έντονα τα συμπτώματα , ζαλάδα, κρύος ιδρώτας , μούδιασμα και ξαφνικά εκεί που έλεγα γιατί άκουσα τον κάμεραμαν και τον ηχολήπτη να μου λένε «ηρέμησε και εμείς με κρίση πανικού είμαστε» ποσό χαλάρωσα τότε, είχα μέσα στο μυαλό μου πως αυτό συμβαίνει μόνο σε εμένα και ναι ακόμα το πιστεύω μερικές φορές ,όταν ο κύριος άγχος μου κτυπάει την πόρτα.

Αυτό όμως που δεν έχασα ποτέ ήταν η πιστή. Δεν θέλω να το παίξω θρήσκος , δεν με νοιάζει καθόλου. Έμενα ήταν διπλά μου, όλοι τους , η προστάτιδα μας , κοίταζα την εικόνα της και έπαιρνα δύναμη , ακόμη και τώρα. Όταν σταμάτησα να ονειρεύομαι, όταν τα έβαλα με πολλούς, ήταν εκεί ,ήταν μέσα μου. 

Μου έδωσε απλόχερα το χέρι της ….. Ποσό άσχημο είναι που θυμόμαστε μόνο τους άγιους μας όταν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το πρόβλημα, με το κακό. Και ποσά λέμε τότε ,βοηθάμε και εγώ δεν θα ξανακάνω αυτό. Όλα αυτά τα παιδιάστικα λόγια που όλοι έχουμε πει. Θέλει δύναμη, θέλει και την δική μας δύναμη ψυχής για να πας παρακάτω.

 Επίλογος ένας ….. ζήσε.

Ζήσε για εσένα , για την μανά που σου χαμογέλα, τον πατερά που σε κοιτάζει με αυτά τα υγρά μάτια, τον αδελφό που είναι πιο σκληρός. Ζήσε για το άλλο σου μισό, για την κολλητή σου , τον κολλητό σου …..ζήσε , ζήσε για εσένα. 

Άφησε στην άκρη τους δήθεν , το καλάμι , τον εγωισμό , και κοιτά το δρόμο ,την διαδρομή και

Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.
Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

 ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΒΑΦΗΣ

Μην τα βάζεις με τον εαυτό σου. Μην τον πολεμάς , δεν είναι εχθρός σου , είσαι εσύ , εσύ που μπορείς να ξαναγεννηθείς από τις στάχτες σου. Αρκεί να ζεις …..

Ποιος – ποια σου είπε ότι η ζωή είναι εύκολο πράγμα.

                

Be a Fan