Οι Μαγείρισσες της... γειτονιάς μας!

Η Κίτσα, η Νίτσα και η Μίτση είναι οι γειτόνισσες μας!

Συναντιόμαστε κάθε πρωί στην αγορά ή στον φούρνο της γειτονιάς.

Η Κίτσα αγοράζει πάντα χωριάτικο ψωμί, η Νίτσα μου έχει πει ότι το φτιάχνει πάντα μόνη της αλλά στέλνει συχνά στο φούρνο ταψιά με φαγητό και η Μίτση πουλάει στο φούρναρη τα τυροπιτάκια, την καταπληκτική της σπανακόπιτα και τα γλυκάκια που φτιάχνει στο σπίτι της.

Τι να τα κάνεις τα λεφτά άμα δεν έχεις μία...

Από την Ελβίρα Γαβριήλ.

 Λεφτά, λεφτά ,λεφτά, λεφτά… 

 Που είναι τα  λεφτά; Πάντως όχι στις τσέπες   μας…       Τώρα σε ποιων τις τσέπες είναι;

 Δεν είναι της παρούσης να το συζητήσουμε…  

 Το ζήτημα είναι ότι όλοι, μα όλοι,  είναι   ζοχαδιασμένοι από την έλλειψη ρευστού.

Από τον υπαλληλάκο των 800 ευρώ   που μετράει τα κέρματα στο super market, τον υψηλόμισθο που αναγκάζεται μετά από πολλά  χρόνια να κάνει περικοπές στα περιττά, τον καημένο τον συνταξιούχο που δίνει στον άνεργο γιο ή κόρη του,   μέχρι τον επιχειρηματία που παλεύει να πληρώσει το προσωπικό του με ακάλυπτες επιταγές, και δίνει καθημερινή μάχη με το τέρας των τραπεζών…

       

Χωρισμένη ή και πάλι Ελεύθερη; Εξαρτάται…

 Από την Ελβίρα Γαβριήλ.

 Και ξαφνικά, όλα τα τραγούδια στο ραδιόφωνο παίζουν για σένα…

ΤΡΑΒΑΩ  ΛΟΙΠΟΝ ΣΕ ΟΛΑ ΜΙΑ ΚΟΚΚΙΝΗ   ΓΡΑΜΜΗ, ΒΑΛΤΕ ΦΩΤΙΑ ΣΤΟ ΧΩΡΙΣΜΟ ΝΑ ΜΗΝ ΠΟΝΑ ΚΑΝΕΝΑΣ,ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΄ΡΘΩ ΝΑ ΣΕ ΑΡΠΑΞΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ και χιλιάδες, κυριολεκτικά  χιλιάδες- γιατί στην Ελλάδα ζούμε – δακρύβρεχτα και βαρύγδουπα άσματα, που περιγράφουν την αγάπη που είχε άδοξο τέλος, τον έρωτα που δεν ολοκληρώθηκε, την απόρριψη, τα συντρίμμια μιας ζωής…

Ο Πρίγκηπας και η... Προλακτίνη

Από την Χριστίνα Αλαμάνου.

Λίγο πριν ή και λίγο μετά τα 40, το ερώτημα «πότε θα γίνω μάνα» επαναδιατυπώνεται. Μπορεί το βιολογικό μου ρολόι να χτυπάει, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πετυχαίνει πάντα να με ενεργοποιήσει. Ντριν….Ντρίν…. Είναι ο παραδοσιακός ήχος του τηλεφώνου, αν και στις ημέρες μας όταν χτυπάει ένα κινητό ακούς λαϊκά τραγούδια, ποπ, ροκ disco και ότι τραβάει η ψυχή του κατόχου του. Αλλά το θέμα μας δεν είναι αυτό. Το τηλέφωνο το ακούς και απαντάς, το ρολόι όμως, πως ανταποκρίνεσαι όταν χτυπάει ένα ρολόι; Και για να γίνω σαφής. Η αλήθεια είναι πως όταν είχα κρίσεις φεμινισμού έβλεπα την οικογένεια σαν αναχρονιστικό κοινωνικό μοντέλο που μετατρέπει τη γυναίκα σε προλετάριο. Τρόμαζα όταν έβλεπα ντοκιμαντέρ για τις χώρες που έχουν υπερπληθυσμό.   

Ερωτικά φίλτρα…που απογειώνουν τη λίμπιντο!

Από την Ζηνοβία.

Σίγουρα θες, και γιατί να μη θέλεις παρακαλώ πολύ, να εντυπωσιάσεις αλλά και να διεγείρεις τη σεξουαλική διάθεση του αγοριού που γνώρισες πρόσφατα σε σπίτι φίλων σου και έχει βγάλει λίγο την πίστη. Έχετε βγει για ένα πρώτο καφεδάκι, την επόμενη ήπιατε άλλο ένα μαζί με μια πάστα νουγκατίνα, δώσατε ραντεβού και ήπιατε και το ποτάκι  αλλά…τίποτα άλλο. Μμμμμ και εγώ ρωτώ. Φίλτρο φτιάξατε; Όχι θα μου απαντήσετε εσείς. Περπατήσατε  στα τυφλά για αυτό φάγατε και τη μουρίτσα σας! Θα σας απαντήσω εγώ η Ζηνοβία.  

Όταν τα καλά κορίτσια… εμπιστεύονται… κακά αγόρια!

Από την Μαρίνα Φωκά.

Υπάρχουν κακά αγόρια στην εποχή μας; Με ρώτησε εχθές η φίλη μου η Μάγδα που τα μάγουλα της είχαν γίνει κόκκινα από τη συνομιλία που είχε με ένα αγόρι που τη πολιορκεί εδώ και λίγες ημέρες. ‘’Μα και βέβαια χρυσή μου της απάντησα εγώ πίνοντας την πρώτη γουλιά γαλλικού καφέ που μόλις με είχε σερβίρει. Τι κάνει κάποιον ‘’ κακό παιδί΄΄; Τη ρωτάω δίνοντας αμέσως απάντηση. ‘’Μα βέβαια οι κακές συνήθειες που έχει. Πόσες και πόσες κακές συνήθειες των αγοριών μας δεν μας σπάνε τα νεύρα, μας έχουν εξοργίσει και μας έχουν αναγκάσει να σκίσουμε τα ρούχα μας από οργή. Εκνευριζόμαστε και στο τέλος μας λέει ότι εμείς φταίξαμε που χαλάσαμε τη βραδιά’’ . ‘’ Πως θα καταλάβω λοιπόν ότι είναι κακό παιδί ο υποψήφιος’’ με ρώτησε τρομαγμένη

Editorial

Από την Ελβίρα Γαβριήλ.

Στέλνω τη θετική μου σκέψη στην ελληνίδα  του 2011. Στη συνάδελφο μου στο διπλανό γραφείο, στην μητέρα, που κόβεται σε 1000 κομμάτια για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα, στην 40χρονη που νοιώθει ότι έχασε το τρένο γιατί δεν έχει παντρευτεί μέχρι τώρα, στη γυναικά που αναρωτιέται πότε θα γίνει μάνα…  

Αλλά και στην ανύπαντρη μάνα και σήμερα υπάρχουν πολλές, στη δική μας μάνα που αν και περάσαμε τα πρώτα άντα είναι  εδώ  και μας βοηθάει,    ακόμη και οικονομικά από την πενιχρή της σύνταξη στους χαλεπούς αυτούς καιρούς…  Στην άνεργη  γυναικά που στέλνει βιογραφικά και περιμένει να βρει μια θέση  «αναλόγων προσόντων»  ή  ότι να’ ναι…

Στην γυναίκα που νοιώθει την ευλογία του έρωτα, σ’ εκείνη που βιώνει την απόρριψη, στην απογοητευμένη που παλεύει, σε αυτήν που προσπαθεί να ξαναφτιάξει τη ζωή της ή συμπαραστέκεται στον σύζυγο της που τον έπληξε η οικονομική κρίση…

Εμείς οι γυναίκες, άγιες και αμαρτωλές σε έναν κόσμο που φτιάχτηκε για άνδρες…

Ηρωίδες που παλεύουν με τους εχθρούς της καθημερινότητας,  της ανισότητας, της ανέχειας, της   μοναξιάς…

Που κλαίμε βλέποντας μια αισθηματική ταινία, αλλά δεν λιποθυμάμε σαν τους άνδρες όταν πάνε να μας πάρουν αίμα…

Που μπορεί να δίνουμε όλο τον μισθό μας να αγοράσουμε μια τσάντα  ( παλιά ), που χαζεύουμε στις βιτρίνες,  που η αγορά μιας φούξια πασμίνας μπορεί να μας κάνει ευτυχισμένες για ένα 24ωρο, που μια κουβέντα από τον άνδρα που μας ενδιαφέρει  μπορεί να μας ρίξει στα τάρταρα η να μας πάει στον παράδεισο… γυναίκες...

Μέσα από αυτόν τον διαδικτυακό τόπο εμείς οι γυναίκες θέλουμε να απευθυνθούμε στις φίλες μας… τις γνωστές μας, τις  αγαπημένες μας , τις όμοιες με εμάς  ή τις διαφορετικές από εμάς… δημιουργώντας ένα διαδικτυακό γυναικείο περιοδικό στο οποίο θα δημοσιεύονται θέματα που μας αφορούν,  απόψεις, αλλά και νέα της σόου μπιζ και λαϊφ σταϊλ θέματα  και αποσπάσματα από εκπομπές στην τηλεόραση που είδαμε και μας έκαναν εντύπωση και ιατρικές ενότητες  και οτιδήποτε τέλος πάντων αφορά την γυναικά του 2011…

Στόχος μας η ανταλλαγή απόψεων, η χαλαρή ενημέρωση  και τελικά η επικοινωνία που είναι το βάλσαμο στην εποχή της κρίσης γενικότερα…  Ελπίζουμε να υποδεθείτε  θετικά αυτήν την προσπάθεια και κάποια στιγμή να γίνουμε  πολλές , πολλές γυναίκες που θα επικοινωνούν  ουσιαστικά μεταξύ τους …

ΥΓ.  Το περιοδικό απευθύνεται σε γυναίκες, αλλά οι άνδρες δεν απαγορεύονται… επιβάλλονται!