Μαζί Με Τη Γαρδένια Πότισα Και Το Τηλέφωνο… Είμαι Καλά Γιατρέ Μου ;

Από την Χριστίνα Ντούνη.

Το κοιτάς με προσμονή… Με αγωνία. Το αγγίζεις και μετά το ξανά αφήνεις. Μετακινείσαι από το ένα δωμάτιο στο άλλο και γυρίζεις πίσω, στο χώρο που το έχεις αφήσει ρίχνοντας κλεφτές ματιές.

Βρίσκεται εκεί, στην ίδια θέση, βουβό. Μήπως είναι αφόρτιστο; Κοιτάζεις την μπαταρία για τρίτη φορά. Γεμάτη.   Νιώθεις ότι σε κοιτάει κι εκείνο και σε ειρωνεύεται… «Χτύπα σε παρακαλώ…» ψιθυρίζεις και συνειδητοποιείς ότι μιλάς μόνη σου.  Αισθάνεσαι γελοία και τα βάζεις μαζί του.

«Αι σιχτίρ κ@λ@τηλέφωνο!». Όμως το τηλέφωνο,  είναι μια άψυχη συσκευή δεν πρόκειται να σου μιλήσει, δεν ακούει τις παρακλήσεις σου, τις βρισιές σου δεν σε καταλαβαίνει. Αν νιώσεις ότι μπορεί να σε καταλάβει, πρέπει μάλλον να το κοιτάξεις με κάποιον ειδικό. Οι επιστήμονες, με την κατάλληλη αγωγή κάνουν θαύματα.

Ένα θαύμα περίμενες κι εσύ εκείνο το απόγευμα. Να χτυπήσει και να είναι εκείνος. Είχες φτιάξει τον διάλογο στο μυαλό σου.

-       Καλησπέρα όλα καλά ;

Εσύ αδιάφορη υποτίθεται…

-       Έλα…  όλα καλά εσύ, τι έγινε πως και με θυμήθηκες;

-       Έλεγα να πάμε για κείνο το ποτάκι…..

-       Ναι… Να  σε πάρω σε λιγάκι γιατί κάτι είχαμε κανονίσει κάτι  με τα παιδιά..

-       Ο.Κ. περιμένω τηλέφωνό σου.

Πηδάς από τη χαρά σου,  ανάβεις θερμοσίφωνο και ταυτόχρονα τηλεφωνείς στην κολλητή σου.

-Με πήρε με πήρε ουρλιάζεις κι εκείνη που είναι σε άλλο mood αναρωτιέται :

- Ποιος;

Της εξηγείς τα καθέκαστα ( ποια καθέκαστα δηλαδή, ένα τηλεφώνημα που κράτησε 3 λεπτά και κλείνεις αλλόφρων).

Παίρνεις βαθιές ανάσες και το πιο αδιάφορο ύφος του κόσμου ,και του τηλεφωνείς.

-Έλα, τελικά με τα παιδιά άκυρο… Τι ώρα λες να βρεθούμε;

Τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Εκείνος δεν πήρε ποτέ, εσύ την ώρα που περίμενες να χτυπήσει το τηλέφωνο,  έφαγες τρία σακουλάκια πατατάκια και δύο σοκολάτες, έξω άρχισε να σκοτεινιάζει και το επόμενο βήμα; Να μιλήσεις στο τηλέφωνο  με την κολλητή – κολλητές – σου και να το αναλύσετε μέχρι τελικής πτώσεως και μέχρι πρωίας!

Τι είναι όμως ένας χτύπος τηλεφώνου όταν εσύ,  θες πολύ να τον ακούσεις… Ένα εισιτήριο, που για κείνη τη βραδιά τουλάχιστον θα σε πάει στον παράδεισο, ένας χτύπος που συγχρονίζεται με τους χτύπους της καρδιάς σου, μια μελωδία καλύτερη και από το άκουσμα του αγαπημένου σου τραγουδιού. Γιατί αυτός ο χτύπος θα υλοποιήσει τις επιθυμίες σου, θα σε κάνει να βρεθείς κοντά σε αυτό που σαν εικόνα έχεις φτιάξει στο μυαλό σου,  θα νιώσεις απίστευτη ενέργεια λες και κοιμόσουν δώδεκα ώρες! Θα αισθανθείς απίστευτη χαρά σαν να κέρδισες λεφτά στο λόττο.

Στο παρελθόν τα έχεις ξανανιώσει όλα αυτά. Την πρώτη  περίοδο του έρωτα που όλα ήταν μαγικά και που η ζωή σου εξαρτιόταν από αυτό το τηλεφώνημα. Που έγινε ξανά και ξανά και ξανά μέχρι να μετατραπεί σε σχέση και μετά να γίνει συνήθεια.

Πάλι παρελθοντολογείς. Και το τηλέφωνό σου συνεχίζει να βρίσκεται εκεί που το άφησες βουβό. Μάλλον όχι,  χτύπησε δυο φορές και ήταν η μαμά σου και τις δυο ,που σε πήρε για να σου πει να μην ξεχάσεις να ποτίσεις την γαρδένια. Άσχετο!

-       Άσε μας ρε μάνα κι εσύ.

Τι φταίει η γυναίκα αν εσύ νιώθεις αυτή την περίοδο συναισθηματικά ευάλωτη και θέλεις αγάπες και λουλούδια; Λουλούδια έχεις, τη γαρδένια, αγάπη ; Χλωμό.

 

Και βγαίνεις στο μπαλκόνι, να ποτίσεις το άνθος και μέσα σου νιώθεις σαν λουλούδι απότιστο, και το τηλέφωνό σου, που το έβγαλες στο τραπεζάκι του μπαλκονιού για να «αεριστεί» μήπως και χτυπήσει (είσαι τραγική φιγούρα ) παραμένει βουβό.  Και νιώθεις ότι το μισείς. Θέλεις να το πετάξεις από το μπαλκόνι, αλλά άσε μη σκοτώσεις κανέναν χριστιανό. Και το βάζεις μέσα στη γλάστρα και ποτίζεις κι αυτό μαζί με την γαρδένια.  «Τώρα μη σώσεις και χτυπήσεις!»

 

Be a Fan