Πως μπορώ να αντέξω την αδιαφορία…

Από την Παναγιώτα Σπετσιώτη.

Φίλοι και φιλές μου σε όλους έχει συμβεί αυτό. Όλοι έχουμε φάει την “χυλοπίτα” μας. Όλοι έχουμε κάνει όνειρα και ξαφνικά κάτι γίνεται και δεν πάει παρακάτω.

Αυτό λοιπόν το βίωσα και εγώ πριν λίγες μέρες.

Δέχτηκα που λέτε ένα φλερτ από κάποιον, τυχαία. Στην αρχή ήμουν λίγο συγκρατημένη, άλλωστε δεν τον ήξερα, και εκείνος επέμενε. Κάπως έτσι λοιπόν άρχισα να ενδίδω και εγώ στο φλερτ, αν και από την αρχή ξεκαθάρισα πως δεν είμαι εγώ για μια “ξεπέτα”.

Αυτός όμως δεν το έβαλε κάτω και συνέχιζε να με φλερτάρει. Εγώ ήδη άρχισα να “ΤΣΙΜΠΑΩ” μαζί του.  Μου έβγαζε συναισθήματα, είχα ενθουσιαστεί από την εικόνα του, από τον τρόπο που μιλήσαμε στο τηλέφωνο. Άρχιζε και μου άρεσε αυτό, άρχιζα και έλεγα στον εαυτό μου πως : λες να γύρισε ο τροχός και να ξεκινάει κάτι καινούργιο; Και ενώ εγώ ελπίζω και σκέφτομαι και και και  ….. αυτός εξαφανίζεται με αγνοεί δεν ενδιαφέρεται πια για μένα, ούτε ένα τηλέφωνο, ούτε ένα μήνυμα, τίποτα.  Και αρχίζουν μέσα στο μυαλό μου τα χιλιάδες γιατί, τι έκανα και με αγνοεί; Είπα κάτι; Τι έγινε;

Μπήκες στη ζωή μου ξαφνικά, έδειξες πως με θες και τώρα εξαφανίζεσαι,  για πιο λόγο το έκανες; Πως μπορεί ένας άνθρωπος να παίζει τόσο πρόστυχα και αδιάντροπα με τα συναισθήματα μου; Γιατί μου πούλησες φύκια για μεταξωτές κορδέλες,  που λέει και ο λαός μας. 

Ερωτήματα που θα μείνουν αναπάντητα,

Το θέμα όμως είναι πως έμενα με γοήτευσε, θα ήθελα να τον γνωρίσω, αλλά αυτός με αγνοεί. Δεν μπήκε στην διαδικασία να με πάρει ένα τηλέφωνο, δεν έκανε καμία κίνηση. Τελικά ποσό εύκολα δίνεις πράγματα στους άλλους όταν αναζητάς έντονα μια αγκαλιά; Γιατί μην γελιόμαστε σε τέτοια φάση είμαι.  

Με φοβίζει πολύ που τέτοια άτομα με πλησιάζουν  και ξέρετε γιατί;

Χάνω τον έλεγχο, δεν έχω εγώ το πάνω χέρι και τρελαίνομαι. Βέβαια έκανα προσπάθεια να επικοινωνήσω μαζί του, ναι έριξα τα μούτρα μου, αλλά δεν με νοιάζει. Και εκείνος  μου απάντησε, αλλά λίγο περίεργα, λίγο αδιάφορα, χωρίς πολλά πολλά. Εκεί έγινα έξαλλη, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα με αντιμετώπιζε έτσι.

 Και θα κλείσω λέγοντας σ’ αυτόν πως: Πρώτη φορά ανοίγομαι έτσι. Δεν ξέρω αν ευθύνεσαι εσύ, αλλά  μάλλον ήρθε η στιγμή ν’ ανοιχτώ.  

Απλώς βρέθηκες εσύ μπροστά μου.

Δεν με νοιάζει αν θα μου τηλεφωνήσεις,  άλλωστε στη ζωή δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα.

Αυτό που μ’ άρεσε απ’ όλη αυτή την ιστορία,  είναι πως ωριμάζω, πως παίρνω κάποια μαθήματα, πως ζω και ας μην μου κρατάς το χέρι, ΕΣΥ.

 

Be a Fan