Από τον Γρηγόρη Παπαρήγα.
Μεγάλη Εβδομάδα για την Χριστιανοσύνη σε ανάμνηση των γεγονότων που όρισαν την ψυχοσύνθεση και την πίστη των απανταχού Χριστιανών.
Και τι είναι η Πίστη; Η μετενσάρκωση του αγνώστου, αλλά και της ελπίδας για το μέλλον; Η μετουσίωση του Θεού και η θυσία του για εμάς; Η αφύπνιση του ανθρώπινου είδους μέσα από την ίδια του την φύση;
Γιατί ο άνθρωπος θέλει να πιστεύει; Σε τι πιστεύει; Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πιστεύει σε κάτι. Ακόμα και οι άθεοι πιστεύουν στο τίποτε.
Η γιορτή αυτή της Χριστιανοσύνης όμως δεν έχει να κάνει μόνο με ένα ημερολογιακό γεγονός βασισμένο αποκλειστικά στην Πίστη.
Είναι η Εβδομάδα που μας οδηγεί ψυχολογικά μέσω της ανάγνωσης των αναμνήσεων που έχουν καταγραφεί εκτός από των Ιερών Βιβλίων, αλλά και των προσωπικών μας βιωμάτων, από τον Θάνατο και την δυστυχία στην Ζωή.
Είναι μια Εβδομάδα μέσα στην Άνοιξη, όπου και η φύση συμμετέχει στην μεταφορά αυτή από τον Θάνατο του χειμώνα στην Ζωή, στην αναγέννηση.
Είναι μια μεταφορά η οποία υποδεικνύει και αποδεικνύει ότι η Ζωή κερδίζει τον Θάνατο.
Ότι η Αγάπη κερδίζει το μίσος. Ότι η ελπίδα είναι ζωντανή μέσα μας. Μέσα στο ανθρώπινο είδος, αρκεί να μπορούμε να την δούμε και να την ζήσουμε.
Ότι η μισαλλοδοξία και η ματαιότητα μπορεί να δείχνει ότι επικρατεί αλλά δυνάμεις πέραν από τις δικές μας βοηθούν να σωθεί τελικά ο αλτρουισμός και η αιώνια διάρκεια της αγάπης.
Ότι το «κακό» και οι δυνάμεις του δεν έχουν ελπίδα να υπάρξουν μόνες τους αν δεν υπάρχει το «Καλό» το οποίο και επικρατεί.
Είναι μια Εβδομάδα που μας υπενθυμίζει ότι είμαστε πεπερασμένης διάρκειας, αλλά αυτό που αφήνουμε και αυτό που …δεν γνωρίζουμε έχει διάρκεια που δεν μπορούμε να κατανοήσουμε και το μόνο που μας μένει, αλλά παράλληλα είναι και το μεγάλο μας όπλο, είναι η Αγάπη.
Είναι η Εβδομάδα που μας αποδεικνύει μέσω των γεγονότων ότι όλοι άνθρωποι είναι ίσοι απέναντι σε αυτό που πιστεύουμε, στον «Θεό», όσο κι αν παλεύουμε να διαφοροποιηθούμε μάταια ο ένας απέναντι στον άλλον.
Όλοι ζούμε και πατάμε στο ίδιο χώμα και όλοι παραμένουμε εδώ στο ίδιο χώμα. Κίτρινοι, κόκκινοι, μαύροι, άσπροι, πλούσιοι, φτωχοί, όμορφοι, άσχημοι, έξυπνοι, χαζοί, καλοί, κακοί, ενάρετοι και αμαρτωλοί.
Είναι η Εβδομάδα που μας δείχνει πόσο μικροί είμαστε σε αυτό τον χώρο και πόσο μεγάλοι μπορούμε να γίνουμε στο διηνεκές του χρόνου.
Αυτό που λέμε ψυχή ζει μέσα από τα έργα μας και τα λόγια μας και αυτή η ενέργεια είναι αυτή που μένει και γίνεται γνώση και κοινωνία για όλους.
Είναι η Εβδομάδα που τελειώνει με την Ελπίδα και την Αγάπη όπου κι εμείς τελικά είναι αυτά που ποθούμε να έχουμε.
Κι αν λειτουργούμε σαν Ιός πάνω σε αυτόν τον πλανήτη. Κι αν έχουμε βάλει σκοπό είτε εν γνώσει μας είτε εν αγνοία μας, να καταστρέφουμε ότι μας έχει δοθεί, ότι κι αν βρήκαμε πάνω σ’ αυτόν τον πλανήτη αφήνοντας πίσω μας μόνο το χάος πρέπει να βάλουμε αυτό το λίγο μυαλό μας να σκεφτεί.
Ποιοι είμαστε και τι θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας;
Ας εκμεταλλευτούμε όλοι αυτή την ευκαιρία σα να ήταν η τελευταία φορά.. Πιστεύοντες και μη. Είναι Μεγάλη Εβδομάδα.
Είναι η Εβδομάδα των Παθών. Η Εβδομάδα που θα περάσει και πρέπει να αφήσει μέσα μας αυτό ακριβώς.
Ζωντανή την Ελπίδα και την Αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου