Από την Κλαίρη Μιχοπούλου.
Και ξαφνικά μεταξύ τους πέφτει σιωπή. Εκείνος την κοιτάζει στα μάτια . Υπάρχει αμηχανία. Τα βλέφαρα χαμηλώνουν οι ανάσες γίνονται πιο γρήγορες, τα πρόσωπα έρχονται πολύ κοντά η αναμονή χτυπάει κόκκινο και η επιθυμία πλημμυρίζει κάθε ίνα του κορμιού… Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή που τα χείλη του θα ακουμπήσουν τα δικά της…
Το πρώτο φιλί είναι γεγονός και θα καθορίσει, αν θα υπάρξουν και άλλα ή αυτό, ήταν το πρώτο και το τελευταίο.
Για το φιλί έχουν γραφτεί τραγούδια οι ποιητές του περασμένου αιώνα το έχουν αποκαλέσει «Ασπασμό των αγγέλων προς τα άστρα», και σε παλιότερες κοινωνίες αποτελούσε δέσμευση του άνδρα προς τη γυναίκα, για μια ζωή.
Όλες θυμόμαστε το πρώτο αμήχανο εφηβικό φιλί στα σκαλιά του σχολείου, αλλά και το φιλί που δεν χορταίναμε και θέλαμε κι άλλο, από τον άνδρα που έφτασε να γίνει ο έρωτας της ζωής μας. Θυμόμαστε επίσης την απογοήτευση που νιώσαμε, όταν μετά τις ιστορίες που είχαμε πλάσει στο μυαλό μας , για έναν άνδρα, το πρώτο του φιλί ήταν… σαν να μας έγλυφε το πρόσωπο το αγαπημένο μας κατοικίδιο!
Υπάρχουν φιλιά που τα θυμόμαστε για πάντα, που τα συζητήσαμε, τα αναλύσαμε τα σκεφτήκαμε το βράδυ πριν κοιμηθούμε, φιλιά που τα έχουμε διαγράψει από τον σκληρό δίσκο, που δεν τα θυμόμαστε καν, φιλιά πικρά του χωρισμού γλυκά της συντροφικότητας, φιλιά παθιασμένα του τρελού έρωτα.
Γιατί όσοι σύντροφοι κι αν έχουν περάσει από τη ζωή σου, όσο έμπειρη κι αν νομίζεις ότι είσαι όσο κι αν πιστεύεις ότι «τα 'χεις δει όλα» το πρώτο φιλί με έναν άντρα σε κάνει να αισθάνεσαι και πάλι έφηβη, κοριτσάκι όπως τότε που ήσουν 15 χρόνων στα σκαλιά του σχολείου…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου