Από την Ελβίρα Γαβριήλ.
Όταν το μαύρο σεντόνι της απογοήτευσης έρχεται να καλύψει την νιρβάνα της καθημερινότητας μας τότε, παραδίνουμε τα όπλα στις αρνητικές σκέψεις, τις δυσοίωνες προβλέψεις και τα βάζουμε με την κακή μας τύχη… Έχει συμβεί σε όλους μας ανεξαιρέτως.
Οι λόγοι; Χιλιάδες , για τον καθέναν από εμάς ,που βιώνουμε την απογοήτευση…
Μικρά, μικρά πετραδάκια, που συσσωρεύονται στην ψυχή μας και γίνονται βράχοι που μας πλακώνουν …
Μπορεί να είναι η πίεση στη δουλειά , οι σχέσεις με τους γονείς μας, ένας φίλος που μας πρόδωσε, η αγάπη που αργεί, η τράπεζα που περιμένει τη δόση, ο γκόμενος που προτίμησε άλλη και όχι εμάς, τα λεφτά που δεν υπάρχουν, οι ανταύγειες που δεν πέτυχαν, τα παραπάνω κιλά, τα παραπάνω χρόνια, τι θα γίνει παρακάτω, που οδεύω που βαδίζω και από πού έρχομαι και που πάω…
Προβλήματα πραγματικά, ή πλασματικά που όμως καταφέρνουν να μας μπλοκάρουν να μας ρίχνουν, να μας παιδεύουν, να μαυρίζουν τις ώρες μας, να μας καταβάλλουν…
Και στα καλά καθούμενα, γινόμαστε εύθικτοι, εριστικοί, ανικανοποίητοι , δυστυχισμένοι…
Και η απογοήτευση, ο χειρότερος ίσως εχθρός της ψυχικής μας ισορροπίας, μεγαλώνει αναπτύσσεται κι απλώνεται, και βάζει τα πλοκάμια της όλο και πιο βαθιά μέσα μας… Και αν δεν βρούμε τρόπο να την αποφύγουμε, να την ξεριζώσουμε να την διώξουμε τότε το μόνο σίγουρο είναι ότι φλερτάρουμε με την κατάθλιψη…
Δυστυχώς κανένας δεν μας είπε όταν ήρθαμε σε αυτόν τον κόσμο, ότι η ζωή μας θα είναι στρωμένη με κόκκινα χαλιά. Οι απογοητεύσεις που όλοι βιώνουμε καθημερινά δεν είναι κατάρες αλλά μέρος της ζωής της ίδιας… Δυστυχώς είναι περισσότερες και από τις χαρές. Από τότε που ως παιδιά φάγαμε την πρώτη τούμπα με το ποδήλατο, μέχρι σήμερα, που ενήλικες πια ,ο λιγότερο ικανός και εργατικός συνάδελφος καταφέρνει να έχει την εύνοια του διευθυντή, σε σχέση με εμάς που χτυπάμε 15ωρο στο γραφείο…
Λοιπόν , κορίτσια και αγόρια… Κανείς δεν πέθανε επειδή απογοητεύτηκε ! Και μία και δύο και τρεις και χίλιες δεκατρείς φορές…
Το μόνο που κατάφερε είναι να μειώσει την αυτοεκτίμηση του, να μαστιγώσει τον εαυτό του, να χάσει πολύτιμες ώρες μέσα από τη μέρα του αναλύοντας και αναλύοντας και αναλύοντας… Και σε μια βδομάδα, 15 μέρες, ένα μήνα; Να είναι μια χαρά μέχρι να τον βρει η επόμενη απογοήτευση…
Ένας εχθρός που πρέπει να πολεμήσουμε και ευτυχώς για εμάς τα πιο « ευαίσθητα παιδιά » που απογοητευόμαστε λίγο ευκολότερα υπάρχουν τρόποι!
Βήμα πρώτο και σημαντικό: Βάζουμε τέρμα στις μεγάλες προσδοκίες! Είτε πρόκειται για τον άνδρα που γνωρίσαμε και περιμένουμε να έρθει στον πατέρα μας με λουλούδια και να μας ζητήσει σε γάμο μετά το πρώτο ραντεβού ( ναι υπάρχουν αυτά και είναι από τη ζωή βγαλμένα ), είτε για τη δίαιτα που ξεκινήσαμε και περιμένουμε ότι σε ένα μήνα θα έχουμε αποκτήσει το σώμα της Monica Bellucci τουλάχιστον ! Κάνουμε μικρά και σταθερά βήματα επενδύουμε όσο λιγότερο γίνεται και αφήνουμε τον γιατρό χρόνο, να δείξει…
Βήμα δεύτερο και καθοριστικό: Προσέχουμε πολύ τις αρχικές μας επιλογές… Κορίτσια κάποια πράγματα φαίνονται ξεκάθαρα από την αρχή. Για παράδειγμα, το βιολογικό ρολόι σου χτυπάει ασταμάτητα, θέλεις να γίνεις μάνα, αν επιλέξεις για σύντροφό σου έναν ήδη δεσμευμένο άνθρωπο, επενδύσεις και μετά αυτός σε χαιρετήσει, ( απ’ τη ζωή βγαλμένο κι αυτό ), ε, δεν φταίει η κακή σου μοίρα, το κακό το μάτι και το κακό σου ριζικό. Είσαι απλά ευάλωτη, συναισθηματικά ανασφαλής και εσύ η ίδια με τις επιλογές σου προσελκύεις την απογοήτευση.
Εμείς οι Ελληνίδες ( διαπιστωμένο ) είμαστε λίγο Drama Queens! Το έχουμε στο αίμα μας, να κλαιγόμαστε, να σπαράζουμε, να υπερβάλλουμε… Όταν νιώσετε ότι πάτε να ξανακυλήσετε για όποιο λόγο « ρίξτε πόρτα στην απογοήτευση » από την πρώτη στιγμή. Πατατάκια, καναπές, πιζάμες, χαρτομάντιλα και το τηλέφωνο αγκαλιά για να κλαιγόμαστε στη φίλη μας που έχει ακούσει τα ίδια ένα εκατομμύριο φορές απαγορεύονται δια ροπάλου. Αντίδοτο στην απογοήτευση είναι η κοινωνική ζωή!
Ελαφρύ μακιγιάζ, τζινάκι μποτούλες και βόλτα με τη φίλη σένα εστιατόριο, ταβερνάκι, caféé ή απλώς περπάτημα για να « χαζέψουμε τις βιτρίνες ». Ο καθαρός αέρας η αληθινή επαφή, η παρουσία κόσμου θα σας κάνει να αισθανθείτε αμέσως καλύτερα!
Τέλος, μεγάλος εχθρός της απογοήτευσης είναι η λογική! Που όταν είμαστε στις μαύρες μας την παραμερίζουμε ενώ θα πρέπει να την προτάξουμε και να την επιστρατεύσουμε!
Συνήθως απογοητευόμαστε όταν θέλουμε να αποκτήσουμε και δεν μπορούμε για διάφορους λόγους. Πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε ψύχραιμα ποια ανάγκη μας θα καλύψει αυτό το κάτι αν το αποκτήσουμε και αν η ανάγκη αυτή, μπορεί να καλυφθεί κάπως αλλιώς. Οι εναλλακτικές βρίσκονται εδώ για να μας ξελασπώσουν !
Καμία από όλες εμάς λοιπόν, δεν πρέπει να βασανίζει, να ταλαιπωρεί, να κακομεταχειρίζεται τον εαυτό της, επειδή η απογοήτευση της χτύπησε την πόρτα! Είναι στο χέρι μας να την στείλουμε από κει που ήρθε και να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας να γίνει πόλος έλξης θετικών γεγονότων και καταστάσεων! Κι αν αυτό το πιστέψουμε μέσα από τη καρδιά μας μπορεί να συμβεί!
Ας ρίξουμε λοιπόν πόρτα στην απογοήτευση κι ας ανοίξουμε ένα παράθυρο στη χαρά και τον ενθουσιασμό ! Οι μόνες κερδισμένες θα είμαστε εμείς!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου